Öleceğiz bir gün, sessizce belki,
Bir sabah uyanmadan,
Ya da bir akşam güneşle birlikte
Ufka karışarak ansızın…
Bir çiçeğin soluşu kadar susamış,
Bir yaprağın düşüşü gibi çaresiz.
Ne ağıtlar susturur,
Ne de zaman geri sarar kaderin film şeridini.
Öleceğiz bir gün…
Ne bir iz kalacak gökyüzünde,
Ne adımızı fısıldayacak rüzgâr.
Bir sokak köşesinde unutulmuş anılar gibi
Silineceğiz sessizce zamandan.
Bir gün, son kez bakarız göğe,
Belki bir çocuk kahkahasında kalır izimiz.
Bir sevda yarım kalır dudaklarda,
Bir söz tamamlanmaz belki…
Öleceğiz bir gün,
Ve dünya aynı yerden dönecek.
Sanki hiç yaşamamışız gibi,
Sanki hiç sevmemişiz gibi…
Gerçek ölüm sessizlikte değil, hatırlanmamaktadır aslında..
Yorumlar
Kalan Karakter: