Her basamakta bir dua,
Her adımda alın teri...
Bu gurbet toprağa ne canlar verdi;
Ekmek davası için tutundular göğe,
Tutunamadı bir an, yıkıldı düşler.
Güneş doğmadan çıktılar gurbet yollarına,
Avuçta nasır, gözlerde yaş...
Ne bahar bildiler, ne gençliğe doydular;
Bir an, bir betona çakıldı tüm umutlar.
Kefeni cebinde başlar işçinin sabahı;
Bir ekmek uğruna, bir çocuğun gülüşü için...
Düşerse kader, tutar...
Bazen de tutmaz;
Geride acı bir haber kalır, ağır bir enkaz.
Kim sayar şimdi o genç ömrü?
Bir çocuk "baba" demeyi unuttu.
Uçurum değil artık korkuları; bir avuç dua...
Birkaç haber başlığı ve unutulmuş bir yas.
“Onlar yalnızca bina değil, gelecek inşa ediyorlardı.”
Her tuğlada emeğiniz, her katmanda adınız var. Unutmayacağız."
Yorumlar
Kalan Karakter: