Kar yağıyor…
Saçlarımızdaki aklara karışarak,
sanki beyazlığını kederimden almış gibi.
Geçmiş yıllarımın yorgunluğunu sırtlanmış da
ansızın eriyip gidiyor
yorgun omuzlarımdan.
Kar yağıyor;
uzaktan bakınca içime ağır bir hüzün çöküyor.
Her şey kar altında,
hayallerim gibi örtülü, sessiz.
Ne söylesem eksik,
kelimeler üşüyor,
avuçlarımda kar üşüyor.
Kar yağıyor…
Şehir susuyor bizimle birlikte.
Bembeyaza bürünüyor, hüzün dolu katran gecelerim,
Göğün mateminde
birbirine değmeden düşüyor sessizce,
Kapanan yolların gerisinde
kocaman bir özlem kalıyor
ve kar, durmadan yağıyor.
Kar yağıyor…
Ve bilirim artık,
Bazı soğuklar geçmez,
İnsan alışır sadece..
Kar, hüznü söyler bize,
yokluğu, çaresizliği ve sessizce üşümeyi..
Yorumlar
Kalan Karakter: